Przejdź do głównej zawartości

Pieśń o rozstaniu

PIEŚŃ O ROZSTANIU


Kiedyś przestaniesz mnie kochać,
bo taki dzień w końcu nadejdzie.
Kiedyś przestaniesz mnie kochać,
bo wszystko ma swój początek swój kres.
Kiedyś przestaniesz mnie kochać,
bo nie ma żadnych ku temu przeciwwskazań.
Kiedyś przestaniesz mnie kochać,
bo nawet tego nie zauważysz.

Jak z wolna stygnąca woda,
otaczająca gorącem przechodzącym w ciepło,
byś nagle z zaskoczeniem zauważył gryzący cię chłód.

Jak woda ze studni orzeźwiająca w parne południe,
żółkniejąca z opadającym poziomem wód,
byś nagle doświadczył, że jej nie da się już pić.

Jak kurz w pokoju z wolna opadający,
byś nagle zauważył,
że wszystko wokół jest szare.

Rzeczy złe nie zawsze zdarzają się nagle,
nie spadają jak piorun.
Czasem wsuwają się powoli, krok po kroku.

Kiedyś przestanę cię kochać, bo życie nie znosi próżni.
Kiedyś przestanę cię kochać, bo los toczy się kołem.

Kiedyś przestanę cię kochać, bo muszę cię ubiec.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Pudełko

PUDEŁKO Gdzieś w lesie dalekim W zagajniku po lewej Gdzie przystanek brzozowy Jednak nie ten już mchem Porośnięty Za płytko widocznie Zakopałam pudełko Owinięte stanowczo Korzeniami nazbyt Czułymi W pudełku schowałam Szal łzami nasiąknięty Pinezki wspomnień ostre Malowane smutkiem Doświadczenia Tak szybko uciekłam Byle dalej od lasu Bez postoju na myśli Nie patrząc za siebie Zlękniona Czasem tylko przypadkiem Podróżując bez związku Mijam las mi nieznany Słysząc dziwne echo Wołania
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Drzazga, rozdział 16

EPILOG: TEN PARK POMIEŚCI NAS WSZYSTKICH — Gdybym mogła cofnąć czas, przeżyłabym ten rok tak samo. — Nie można cofnąć czasu. Magda odgarnęła włosy z twarzy i spojrzała na siedzącą obok Agatę. Pokręciła głową. — Jeśli nie można cofnąć czasu, to skąd deja vu? — Historia się nie powtarza. Kołem się toczy. Agata ze śmiechem pogłaskała się po wypukłym brzuchu. Brzuch, jak to bywa w pierwszej ciąży, był ledwo widoczny. Ona, jak to bywa z debiutującą matką, bardzo chciała, by już był widoczny. Siedziały na ławce w parku. Lato po raz kolejny kończyło się. Jesień po raz kolejny zaczynała się. Chyba punkt dla Agaty. Magda miała chwilę, by rozejrzeć się dookoła. Świat zmieniał się niczym migawki w fotoplastykonie. Jednego dnia wybiegała z pracy w sypiącym śniegu, by innego zauważyć, ze zdziwieniem, że drzewa już wypuszczają pąki liści. Przebiła się przez migawki lata, krótkiego urlopu. Życie składało się z klikających obrazów. Każdy następny mocno różnił się od poprzedniego...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Drzazga, rozdział 6

MARIA: JESIEŃ — Halo. „ Halo” bywają różne. Zakończone znakiem zapytania. Rozmówca nie wie, kto dzwoni, nie zna numeru, ale jest otwarty na okoliczności. „Halo” krótkie jak strzał z bicza. Nie wie, kto dzwoni, nie zna numeru i nie waż się mieć żadnej błahej sprawy. „Halo” uwieńczone pewnym zawieszeniem. Nie wie, kto dzwoni, nie zna numeru, jest w środku czegoś innego, co rozmowa telefoniczna może zakłócić albo zwyczajnie przerwać. — Dzień dobry. Maria Piłat. Dzwonię z „Wyśmienitej Kuchni”. Czy uważa Pani, że zdrowie jest ważne w naszym życiu? — Nie jestem zainters.... Sygnał zakończonego połączenia. Rozmowa nie była warta nawet dokończenia zdania. Maria rzuciła okiem na skrypt na ekranie komputera. Najechała kursorem na „niezainteresowany”. Czekała z kliknięciem. Kliknięcie odsyłało posiadaczkę numeru 513 xxx xxx do grupy osób, których jeszcze nie udało się namówić. Do grupy, do której konsultant zadzwoni w takim razie ponownie. Nie jutro, nie pojutrze. Może za tyd...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej